آزادی‌های سیاسی

بی‌خبری از علیرضا نبوی پس از بازداشت

علیرضا نبوی زندانی سیاسی سابق روز شنبه ۲۵ بهمن ماه در یکی از  خیابان خیابانهای سمنان با هجوم حدود ۱۰ نفر لباس شخصی دستگیر و سپس همراه ماموران به خانه پدری برده شده و ماموران گوشی و شماری از اوراق

جمهوری اسلامی و جرم سیاسی

سرمایه‌داری دوران انحطاط تاریخی خود را سپری می‌کند و این را از بحران و شرایط کنونی جهان سرمایه‌داری و اقدامات سیاسی و اقتصادی رهبران سیاسی آن برای برون رفت از این شرایط به‌خوبی می‌توان مشاهده کرد

در سانسور، آزادی مجازات می‌شود

یادداشت سیاسی- بیست و هشتمین نمایشگاه کتاب تهران از ۱۷ تا ۲۷ اردیبهشت برگزار شد. علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، در روز ۱۸ اردیبهشت اعلام کرد با آن که در سال ۱۳۹۰، ۵۰ ناشر ممنوع‌الورود به

راه مقابله با فقر، بیکاری و استبداد

شعار کار، نان، آزادی- حکومت شورایی، یکی از شعارهای محوری سازمان ما است. این شعار برخاسته از واقعیت‌های عینی جامعه ایران و تجسم فوری‌ترین مطالبات کارگران و زحمتکشان، برای مقابله با فقر و گرسنگی،

طبقه کارگر و آزادی‌های سیاسی

در اوایل قرن بیستم بود که مردم ایران با روی‌آوری به انقلاب، برای رهایی سیاسی و تحقق خواست‌های آزادی‌خواهانه و دمکراتیک خود به پا خاستند و پیشگام جنبش‌های انقلابی و آزادی‌خواهانه ملت‌های منطقه‌ی

موقعیت زندانیان سیاسی و ضرورت دفاع از آنان

مقوله زندان و زندانیان سیاسی در زمره مسائل حساس جامعه ایران است. حساسیت و توجه سازمان های سیاسی ، نیروهای آگاه جامعه و خانواده‌ها  نسبت به سرنوشت زندانیان سیاسی، بیانگر این واقعیت است. این حساسیت

وظایف فوری انقلاب اجتماعی -آزادی‌های سیاسی و حقوق دمکراتیک مردم ایران در حکومت شورایی

در هم شکستن ماشین دولتی بورژوازی، تنها به معنای برافتادن ابزار مادی سرکوب و ستم طبقه حاکم نیست، بلکه ابزار معنوی ستم و سرکوب را نیز در برمی‌گیرد. دولت شورایی که با در هم شکستن دستگاه دولتی کهنه

ضرورت و اهمیت مبارزه برای آزادی‌های سیاسی

ممانعت از تشکل یابی و آگاهی توده‌های کارگر و زحمتکش، یکی از روش‌ها و ابزارهای مهمی است که طبقات مرتجع و استثمارگر ایران، از این طریق توانسته‌اند سالیان متمادی اکثریت مردم جامعه را به انقیاد

طبقه کارگر و آزادی‌های سیاسی

بحران همه ارکان نظام جمهوری اسلامی را فرا گرفته است.  بحران سیاسی به یک واقعیت غیر قابل انکار تبدیل شده است. دامنه اعتراض و مبارزه مردم پیوسته گسترش می‌یابد. توده مردم دیگر نمی‌خواهد باوضع گذشته