سازمان‌های سیاسی طرفدار نظام سرمایه‌داری چه می‌گویند و چه می‌خواهند؟
مجلس موسسان
سازمان‌های مدافع نظام سرمایه‌داری، ظاهراً ادعا می‌کنند که مردم ایران حق‌دارند در مورد نظام سیاسی آینده کشور تصمیم بگیرند. آن‌ها می‌گویند چنان چه جمهوری اسلامی به شیوه‌ای مسالمت‌آمیز برکنار شود یا به‌هرحال تحت شرایطی سرنگون گردد، مجلس مؤسسانی تشکیل خواهد شد که نظام آینده کشور را تعیین خواهد کرد. اما نخستین سؤالی که مطرح می‌شود، این است که چه کسی این مجلس مؤسسان را فرامی‌خواند؟ پاسخ می‌دهند چاره‌ای نیست، جز این‌که عده‌ای غیر منتخب مردم از افراد سرشناس، یک حکومت موقت تشکیل دهند و این ارگانی است که انتخابات را برگزار و مجلس مؤسسان را تشکیل می‌دهد.
خوب که دقت کنیم، می‌بینیم که طرح آن‌ها درست عین ماجرای به قدرت رسیدن خمینی و جمهوری اسلامی است. در آن زمان نیز خمینی و طرفداران او در نقش سرپرست و قیم مردم، یک حکومت موقت منصوب کردند و گفتند که حکومت موقت، مجلس مؤسسان را تشکیل می‌دهد که نظام آینده کشور را تعیین نماید. اما آن‌ها که پیشاپیش قدرت را قبضه کرده بودند و ارگان‌های خود را ایجاد نموده بودند، یک روز از مردم خواستند که به‌پای صندوق‌های رأی بروند و نمایندگان خود را انتخاب کنند. بدیهی بود که آن‌ها با در دست داشتن قدرت و تمام امکانات مادی و تبلیغاتی، نمایندگان خود را بر کرسی بنشانند و مجلس خبرگان خود را تشکیل دهند. بعد هم به مردم گفتند، خوش‌آمدید به خانه‌های خود بازگردید و نمایندگانتان تصمیمات لازم را اتخاذ خواهند کرد.
وقتی هم که مردم دیدند، از درون مجلس مؤسسان موعود، مجلس خبرگان ارتجاعی اسلامی با مصوباتی فوق ارتجاعی درآمده است، دیگر دستشان از همه‌جا کوتاه بود.
اکنون نیز می‌خواهند همین ماجرا را تکرار کنند. مجلس مؤسسان، نهادی متعلق به‌نظام سرمایه‌داری است. در خدمت طبقه سرمایه‌دار قرار دارد و از درون آن چیزی جز تثبیت قدرت سیاسی مرتجعین و سلب قدرت از توده‌های کارگر و زحمتکش درنخواهد آمد.
سازمان فدائیان (اقلیت) چه می‌گوید و چه می‌خواهد؟
کنگره سراسری شوراهای نمایندگان کارگران و زحمتکشان شهر و روستا
سازمان فدائیان (اقلیت) که مدافع حاکمیت کامل توده‌های زحمتکش مردم ایران بر سرنوشت خویش و انتقال تمام قدرت به توده‌های کارگر و زحمتکش است، خواهان تشکیل کنگره سراسری شوراهای نمایندگان کارگران و زحمتکشان شهر و روستا به‌منظور تصمیم‌گیری در مورد نظام آینده کشور است. توده‌های مردمی که در جریان برانداختن جمهوری اسلامی، ارگان‌های اقتدار خود را نظیر شوراها در کارخانه‌ها و محلات، ایجاد می‌کنند، تنها قدرت صاحب صلاحیت برای تشکیل ارگانی هستند که باید نظام آینده کشور را تعیین و به‌عنوان عالی‌ترین ارگان، تصمیم‌گیری کند.
توده‌های کارگر و زحمتکش، دیگر نیازی به سرپرست و قیمی که حکومت موقت برای آن‌ها تشکیل دهد و یک روز هم از آن‌ها بخواهد که به‌پای صندوق رأی‌گیری بیایند و نمایندگانی برای مجلس مؤسسان انتخاب کنند، ندارند.
شوراهایی که از پایین‌ترین سطوح، در کارخانه‌ها، مؤسسات خدماتی و فرهنگی، پادگان‌ها، محلات، روستاها تشکیل می‌شوند و مردم با شناخت و آگاهی کامل، نمایندگان خود را برای عضویت در این شوراها انتخاب می‌کنند، قادرند به‌عنوان ارگان‌های انتخابی ذی‌صلاح، زمام امور کشور را به دست‌گیرند و با تشکیل کنگره‌ای سراسری از شوراهای نمایندگان در مورد نظام آینده کشور نیز تصمیم‌گیری کنند.
کنگره سراسری شوراهای نمایندگان کارگران و زحمتکشان شهر و روستا به‌عنوان عالی‌ترین ارگان تصمیم‌گیرنده کشور، نه‌فقط ازاین‌جهت که مردم با شناخت و آگاهی کامل، نمایندگان خود را از پایین‌ترین سطوح برگزیده‌اند، تبلور خواست و اراده توده مردم است، بلکه این حق را برای موکلین محفوظ می‌دارد که در هرلحظه احساس کنند نمایندگانشان، از خواست و اراده آن‌ها عدول کرده‌اند، آن‌ها را معزول و نمایندگان دیگری را به‌جای آن‌ها برگزینند.
نظرات شما